My 28 year old brother at his young age (for me) was already a former evangelical worker of the iglesia ni manalo. After entering the ministerial school of inc ni manalo , how I wished during his graduation ceremony (umattend lang ako kasi request nya. But he knows na that time na nanlalamig na ako sa inc. He knows kase na proud ako sakanya in such many ways at sa lahat lahat ng bagay pero hindi lang talaga ako proud sa pagkaministro nya deep inside , hehe) saying to myself , “what if catholic tayo ngayon kuya.. Edi sana seminary ang pinapasukan mo. Dahil noong mga bata pa tayo , pag tinatanong tayo ni mama at papa kung anong gusto natin maging paglaki , ang palagi mong sabi , gusto mong maging tagapangaral ng Salita ng Diyos.” Sabi nila ay may tendency na maging ministro sya , dahil nga inc kami. Pero siguro kung laki kaming catholic , nanaisin nyang maging isang Pari. Nakakabaliw isipin na issue between us ang religion. Sobrang love ko ang kuya ko. Sa aming anim na magkakapatid , kami ang close na close. Kaya naman ako yung tipo ng kapatid na nag aalala sa kinalalagyang relihiyon ng mga kapatid ko including na rin my mom and dad. Most especially , kay kuya.. Mas malaki ang effect nito kung sakali sakanya.. Why ? Kasi mangangaral sya. At may pananagutan na sya. Pananagutan nya sa ating Diyos ang alam nating maling aral na ituturo nya at ipapalaganap. Ang ating Diyos ay galit sa mga bulaang propeta , at masakit isipin na ang kuya ay isa sa kanila. ;( Gabi gabi kong iniiyak sa ating Diyos na nawa’y ituro sa pamilya ko ang tamang daan , ang katotohanan.. Katotohanang ipinamulat Niya sa akin. Miss na miss ko na sila. Yung mga bonding naming magkapamilya ay naglaho na ngayon. Ngunit mas mahalaga sa akin ang panawagan sakin ng aking Panginoon dito sa totoong iglesiang tatag nya.
I am really proud of my brother , ngayon lang ako hindi naging proud sakanya. Siguro kung Pari sya, mas proud ako sakanya. Pero hindi yung pagkaministro nya.
Nung graduation nila , yun na yung huling pagtungtong ko sa central. Dahil ayaw ko na talaga sa inc 2013 palang. Tinapos ko lang yung graduation and birthday nya last year bago ako nagpakalayo na sakanila at tuluyang tumiwalag na sa inc. Until maging former catholic na nga ako.
Although hindi ko na gustong magpunta punta pa ng central nun pero ginawa ko lang for my brother dahil sa graduation.
But guess what mga kapatid ? Sa ngayon , kapag niyayaya ako ng kuya ko sa mga event nila sa inc at kung ano anong dadaluhan , tinatanggihan ko na sya , na dati ay di ko magawa sakanya.
Ayoko na kasing bumalik sa nakagisnan ko. Aware na rin ako at baka mahila na naman ako ng diablo palayo sa katotohanan.
Tama na yung napagbigyan ko na si kuya for the last time dun sa graduation nya.
What matters is , our relationship as siblings.. Pero ganun talaga. Wala namang binibigay ang ating Diyos na pagsubok na di natin makakaya.
share lang po mga kapatid ko.. Nahohomesick po kasi ako.. Kayo lang ang mababahaginan ko ng mga ganito. Salamat sa Diyos dahil kahit homesick po ako at namimiss ko family ko , pinapasaya pa rin po Niya ako , lalo na ngayong nandito ako sa katotohanan.. Salamat talaga sa Kanya.